HISTORIA

ZAŁOŻYCIEL


k


Karol August Maria Józef de Forbin-Janson urodził się w Paryżu w 1785 r. Jego ojcem był słynny generał, markiz Janson, a matka pochodziła z książęcej rodziny Galean. Kiedy wybuchła Wielka Rewolucja Francuska, Karol miał cztery lata. Z powodu prześladowań, którego ofiarami były najwyższe klasy społeczeństwa francuskiego, rodzina de Forbin-Janson musiała opuścić kraj. Schronienie znaleźli w Niemczech. W roku 1799 powrócili do Francji i wówczas mały Karol przystąpił do I Komunii Świętej.

    Napoleon Bonaparte mianował zaledwie dwudziestojednoletniego Karola de Forbin-Jansona audytorem Rady Państwa. Młodzieniec bowiem był spadkobiercą dużej fortuny i był świetnie przygotowany do sprawowania urzędów administracyjnych. Jednak Pan Bóg miał wobec niego inne plany. Pomimo sprzeciwu rodziny, odrzucił oferowane stanowisko, przywileje, bogactwo i ambicje. Zimą roku 1809 wstąpił do seminarium. Mając 33 lata przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Chamery, który mianował go również wikariuszem generalnym. Odtąd do jego obowiązków należała administracja seminarium duchownego w Gap. Jednak  dla młodego księdza obowiązki administracyjne nie szły w parze z gorącym pragnieniem głoszenia Dobrej Nowiny. Wkrótce powrócił do Paryża i rozpoczął katechizację dzieci w parafii Świętego Sulpicio. W tej apostolskiej pracy odkrył swoją nową pasję. Widząc duchowe spustoszenie, jakie rewolucja uczyniła we Francji, postanowił wyjść naprzeciw zagubionym ludziom. Odtąd podróżując po kraju, głosił kazania i wzywał do nawrócenia ludzi, którzy oddalili się od Boga. 
     Po dziesięciu latach pracy apostolskiej, w roku 1824, został biskupem Nancy i Toul (wcześniej odrzucił podobną propozycję, którą przedstawił mu kardynał Perigord). W wieku 45 lat był świadkiem kolejnej rewolucji, która rozdzieliła go z diecezją i skazała na wygnanie. Wówczas biskup Karol poprosił Ojca Świętego o pozwolenie na wyjazd na misje do Azji. I choć jego prośba nie została odrzucona, to ostatecznie nie doczekała się realizacji.
     Karol de Forbin-Janson znany był ze swej wielkoduszności i wrażliwości na drugiego człowieka. Jego rodzinna fortuna była źródłem wsparcia dla setek biednych. On sam nawet zrezygnował z ozdób pontyfikalnych i podarował je ubogiemu biskupowi z Oceanii. Wśród różnorodnych dzieł charytatywnych, które podejmował, były m.in. domy dla emerytowanych i chorych księży.
     W roku 1839 wyjechał do Ameryki Północnej. Podczas 18. miesięcy pobytu w Kanadzie głosił kazania. Na spotkaniach z nim gromadziło się od 10 do 20 tysięcy osób. W pamięci tamtejszych wspólnot ślady jego obecności pozostały do dziś. Pomimo bardzo zróżnicowanej działalności, biskup Karol nie zapominał także o misjonarzach. W korespondencji z Chin przychodziły wiadomości o tragicznej sytuacji setek tysięcy miejscowych dzieci.

     Myśl o założeniu „Świętego Dziecięctwa” (Dzieła Misyjnego Dzieci) narodziła się w rozmowie pomiędzy Pauliną Jaricot (założycielką Dzieła Rozkrzewiania Wiary) a ks. Filipino de Riviere. To właśnie oni poddali pomysł, by chrześcijańskie dzieci mogłyby zbawiać dzieci z innych części świata, odmawiając za nich codzienną krótką modlitwą i ofiarowując pięć centów miesięcznie. Paulina Jaricot poddała tę myśl biskupowi Karolowi, a on przyjął ją z entuzjazmem. Chrześcijańskie dzieci – poprzez MODLITWĘ, OFIARĘ i POMOC MATERIALNĄ – miały się podjąć ocalenia dzieci z całego świata. Biskup postanowił poświęcić swoje życie i fortunę dla tego szlachetnego celu. Ideę tę wprowadził w czyn, zaś Paulina była pierwszą członkinią zapisaną do nowego Dzieła. 
     Biskup Karol de Forbin-Janson dla tej wielkiej sprawy starał się pozyskać wszystkich biskupów Francji. Odbył też wiele podróży do różnych krajów Europy, aby i tam zdobyć serca ludzi dla tej idei. W Belgii przyjął go sam król Leopoldo I, który natychmiast mianował swoje dzieci na protektorów (obrońców) Dzieła w swoim królestwie.
     Nowe Dzieło wspierało ewangelizację, wychowanie i ratowanie chińskich dzieci z niewoli. Biskup chciał również dotrzeć do Chin, lecz dotknęła go choroba. Krótko przed jego śmiercią Dzieło Misyjne Dzieci działało już w 65. diecezjach, a nuncjusze apostolscy w Belgii, Holandii i Szwajcarii polecali je biskupom swoich krajów. W ostatnich chwilach życia Karol de Forbin-Janson polecił Dzieło Opatrzności Bożej. Zmarł 11 lipca 1844 w ramionach swojego brata.

 


NA GÓRĘ